O książce: 1976 / Aleksander Michajłowicz Perfilyev (19 września 1895, Czyta - 26 lutego 1973, Monachium) - rosyjski poeta, prozaik, publicysta, krytyk literacki „ pierwsza fala emigracji. Poezja Perfilewa realizuje idee niekończącego się wygnania, porzucenia i zagłady osobowości poetyckiej w obcej i wrogiej przestrzeni kulturowej i historycznej. Wiersze opierają się na oryginalnym postrzeganiu i ideologicznym przemyśleniu tradycji klasycznej liryki rosyjskiej. Filozoficzna treść poezji Perfilyeva objawia się bardziej fundamentalnie, język poetycki jest bogaty i bogaty. Wyróżnia się wyraźnie wyrażoną, serdeczną elegijną tonacją, wyrażającą nieopisany światopogląd autora, który doświadcza prawdziwego ludzkiego zmęczenia porzuceniem i emigracyjnym losem jako Irina Saburova (poetka i prozaik rosyjskiej diaspory, a także była żona). A. Perfilyeva) pisze we wstępie do pośmiertnej publikacji: „Wszędzie są trzy główne tematy: miłość, śmierć i Rosja. Można też zauważyć pewien dualizm twórczości: w felietonach był zjadliwy i trafny... pisał dowcipnie i swobodnie. Ta strona jego twórczości w ogóle nie dotyczyła poezji, która zawsze była głęboko pesymistyczna. W oryginale połowa jego wierszy jest oznaczona: „Noc. Tęsknota. Samotność.” Ale niech inni osądzą. Myślę tylko, że na pewno ma „niesłabnące linie”, które mogą komuś coś później dać, bo miłość, śmierć i Rosja to tematy zbyt wieczne”. Ten elektroniczny zbiór jest kopią pośmiertnego zbioru wierszy opublikowanego w Monachium w 1976 roku. To zawierał także szereg wierszy z różnych lat, nieuwzględnionych w wydaniu z 1976 r. Ten elektroniczny zbiór wierszy stał się możliwy dzięki Andriejowi Nikitinowi-Perenskiemu (twórcy bibliotek ImWerden i Second Literature), który znalazł i zeskanował monachijskie wydanie Aleksandra. Perfilew. I tak kolejny rosyjski poeta „powraca do Rosji – w poezji” po wielu latach tułaczki i zapomnienia.